قصه SMS & MOBILE

تا نپنداری که دست از دامنت در می کشم                    با «SMS» هر کجایی در برت پر می کشم

گر که آن دلبر به ملک چین و ماچین هم رود        چون پری حاضر شوم، در خانه ات سر می کشم

رعشه افتد بر تنم، از شور و از شوق وصال                 همچو مجنونم که داغ وصل دلبر می کشم

خواب یا بیدار باشی، در سفر یا در حضر                      نغمه خوانان، دامن آن ماه پیکر می کشم

می نمایم نغمه ام در گوش جانت زمزمه             آن نکو را سوی خود، چون می ز ساغر می کشم

گه که آوازی بر آرم چون خروسی بی محل                روز بد چشمت نبیند، جیغ و عرعر می کشم

با تمام زشتیم، با این سلاح جادویی                         هر پری رو را من از آغوش شوهر می کشم

مأمن امنی نیابی، قله قاف ار روی                           با«تِلِنگی» حاضرم، بر روت خنجر می کشم

محتوایش غالباً باشد متاعی بی  بها                        هر«SMS» را که از هاتف به دفتر می کشم

گفتمش دور از ادب لحن و لسان دارد مسیج               گفت اگر دستم رسد، بابایش از خر می کشم

این زبان گفتم نه در شأن شما باشد، مگو                   ور نه آن نا محترم را من به کیفر می کشم

گفت اگر دیدی! منزه آدم نیکو لسان                        شکوه بنما، من زبان از کام خود در می کشم

زشت و زیبا هر چه دارد هر کسی، بارم کند            هر چه بر بالم نهند این سر به آن سر می کشم

خود کنی محموله ی زشتی اگر بارم، چرا؟              شکوه می سازی که من تندیس منکر می کشم

گر سروش معرفت ناید به گوشت، عیب توست                 من براق دانشم، گر بار هر خر می کشم

سامیا اینگونه گر گویی سخن در باب من                        نغز بر پیشانیم تصویرت از زر می کشم

بندرلنگه – روستای گزیر – محمد سامی گزیری   11/8/85