بیا بشنو حدیث آب لنگه

بیا بشنو حدیث آب لنگه                        و شیرین قصه ای در بابِ لنگه

حدیث رستم و آن نوشدارو                            حدیث سینه سهرابِ لنگه

که لنگه روزگاری لنگه ای بود                  وجمعی عاشق بی تاب لنگه

بیادم آورد فصل جوانی                              رطب های ترِ خوشاب لنگه

چه طعم دلپذیری داشت صد حیف              عسل های خوش دوشابِ لنگه

و آب خوشگوار جویباران                             درون برکه و تالابِ لنگه

گروگان دل هر رهگذاری                            منار مسجد و محرابِ لنگه

زمان نیک بختی واژگون شد                        چه آمد بر سر احبابِ لنگه

تجارت رخت بر بست از دیارم                     خزان شد فصل درّ نابِ لنگه

سیاست پیشگان در خواب غفلت                    دبی شد مأمنِ اربابِ لنگه

کنون گر می درخشد آن امارت                  فروغش هست از آفتابِ لنگه

چه گویم اینک از احوال زارش                روان از دیده اش خونابِ لنگه

همی ننگم بود اما چه سازم                  به مهمان می دهم زهرابِ لنگه

به رنگ زنگ گشته صورت ما                  ز بس نوشیده ام زنگابِ لنگه

تمام لوله ها و شیر و زانو                      خوراک خوشخور تیزابِ لنگه

به تابستان که گرما رو نماید                       کبابت می کند سوزابِ لنگه

یکی را می دهد ده ساعتی آب                    یکی را ساعتی میرابِ لنگه

و گلزاری اگر در خانه ای بود               نمک زاری شد از شورابِ لنگه

وکیل مجلس ما روضه خوان شد                    که تدبیری کند بر آبِ لنگه

ولی گویا زبخت خفته ما                         یکی هی می زند زیر آبِ لنگه

بندرلنگه – علی اکبر مقیمیان (متخلص به بیدشهری)

پ.ن:منظور شاعر از روضه خوان در اینجا کنایه از بسیار حرف زدن است.